W czwartek, 24 sierpnia 2023 r,. rozpoczął się X Kongres OCDS Prowincji Warszawskiej, który trwał do niedzieli 27.08., a jego obrady miały miejsce w Poznaniu w Domu Rekolekcyjnym Towarzystwa Chrystusowego przy ul. Panny Marii 4, a przebiegały pod hasłem: „Posłani do świata jako świeccy, aby świadczyć o Zakonie i realizować jego misję”. Uczestnikami byli: Rada Prowincjalna, przewodniczący i formatorzy z poszczególnych wspólnot (16-tu należących do Prowincji), a także delegaci z nich oraz zaproszeni goście, np. z Prowincji Krakowskiej; razem około 50 uczestników.
W dniu rozpoczynającym X Kongres OCDS Prowincji Warszawskiej obchodziliśmy w Kościele święto św. Bartłomieja Apostoła, a w Naszym Zakonie wspominaliśmy dzień, kiedy to św. NM Teresa od Jezusa, w 1562 r., zapoczątkowała – za namową pań świeckich – reformę Naszego Zakonu. I na to wydarzenie jako znaczące wskazał o. Prowincjał, o. Łukasz Kansy OCD, w swojej wypowiedzi inicjującej Kongres, a drugim filarem/trzonem tej wypowiedzi był obraz dryfującej łodzi z wypowiedzi o. Generała, o. Saverio Cannistrà OCD, na Kapitule Generalnej w 2021r. O. Łukasz, przytaczając obszerny fragment tego tekstu, akcentował to, że dużym niebezpieczeństwem dla Zakonu jest silny indywidualizm i rozproszenie, i one powodując dryfowanie łodzi, wymagają szybkiej i inteligentnej reakcji, bo konsekwencje dla Zakonu są katastrofalne.
Kolejnego dnia, we wspomnienie Małej Arabki (tj. św. Miriam od Jezusa Ukrzyżowanego), w 1. dniu obrad, wysłuchano sprawozdań ustępującej Rady (ogólnego, z formacji i finansowego), a następnie udzielono jej absolutorium, po czym przystąpiono do wyboru nowej, w skład której weszli:
- Gabriela Żylińska ze Wspólnoty Sopockiej jako przewodnicząca,
- Bogusław Sudał ze Wspólnoty Bydgoskiej jako 1. radny i zastępca przewodniczącej,
- Beata Meller ze Wspólnoty Poznańskiej jako 2. Radna,
- Tadeusz Zabaryłło ze Wspólnoty Elbląskiej jako 3. Radny,
- Mariusz Filipowski ze Wspólnoty Poznańskiej jako 4. radny.
Oprócz wyborów i sprawozdań kończących triennium, były też wystąpienia, np. o. Romana Hernogi OCD na temat „Świętości jako zjednoczeniu z Bogiem i celu”, o. Delegata z Prowincji Krakowskiej, o. Adama Hrabi OCD, na temat misji Świeckiego Karmelu w świecie (misji Uśpionego Olbrzyma, którego trzeba w sobie obudzić), a także dyskusja uczestników Kongresu nad tekstem o. Wiesława Kiwiora OCD „Wyzwania Magisterium Kościoła z początku Trzeciego Tysiąclecia”.
Uczestnicy Kongresu podjęli szereg Uchwał wytyczających zadania na kolejne triennium. Najważniejsze spośród nich to systematyczne cykliczne wsłuchiwanie się w Słowo Boże w ramach ogólnoprowincjalnych wirtualnych Lectio divina (ale też organizowane w ramach wspólnot), a także percepcja Magisterium Kościoła, planowana jako zgłębianie dokumentów Kościoła doraźnie organizowane przez Radę Prowincjalną. Oprócz tego, zalecenia zdają się skupiać na zadaniach dla Rad Wspólnot (pogłębianie we wspólnotach relacji siostrzano-braterskich i budowanie atmosfery dialogu, rzetelne prowadzenie dokumentacji wspólnotowej i udostępnianie jej Przełożonemu, a także upowszechnianie we wspólnotach korzystania z książkowej wersji brewiarza). Istotna zdaje się też być dostrzeżona przez Kongres potrzeba podtrzymywania i pogłębiania więzi braterskich w Prowincji poprzez organizowanie ogólnoprowincjalnych wyjazdów pielgrzymkowo-rekreacyjnych.
Były też cztery wspólne Eucharystie, które sprawowali oo. karmelici: o. Prowincjał (o. Łukasz Kansy), o. Delegat Prowincji Warszawskiej (o. Kamil Strójwąs) oraz o. Delegat Prowincji Krakowskiej (o. Adam Hrabia). Nieodłącznym ich elementem były kazania i ich treści, które docierały do nas i odciskały na nas swoje piętno (różne praktyki pobożnościowe „zatrzymują” nas w drodze do Boga; świecki karmelita winien żyć w środku świata, ale winien być człowiekiem dojrzałym i spójnym, transparentnym; świecki karmelita winien żyć blisko Tajemnic Bożych, itd. itd.).
Była też wspólna rekreacja, która obejmowała: zwiedzanie z przewodnikiem katedry pw. św. Apostołów Piotra i Pawła oraz bazyliki św. Józefa; a także pogaduchy w kawiarence na 2. piętrze Domu Rekolekcyjnego, wspólne spacery nad Wartą oraz po pięknym ogrodzie okalającym Dom. Były też plany zwiedzania wystawy dzieł Jerzego Nowosielskiego, zaplanowanej jako dialog dzieł o tematyce sakralnej i abstrakcyjnej, dialog świętości, religii i duchowości z abstrakcją. Plany spełzły na niczym, bo chęć szybkiego powrotu do domu (i domowych pieleszy) wzięła górę nad pragnieniem rozkoszowania się sztuką, więc wszystko przed nami jeżeli chodzi o sztukę.
U chrystusowców, u których jesteśmy już po raz kolejny, delektowaliśmy się smakowitym jadłem, dobrym zapleczem technicznym i świetną przyjazną atmosferą.
