Statut

Świeckiego Zakonu Karmelitów Bosych Prowincji Warszawskiej

zaktualizowano: 21.12.2022

I. Wstęp

1. Statut przewidziany przez Konstytucje OCDS z 2003 r. (K 58) dotyczy członków Świeckiego Zakonu Karmelitów Bosych Prowincji Warszawskiej, którzy przeżywają swoje powołanie zarówno we wspólnotach kanonicznie erygowanych, jak i nieerygowanych. Statut ten obowiązuje na mocy aprobaty Definitorium Generalnego Zakonu Karmelitów Bosych (K 42, 57, 60). Razem z Konstytucjami stanowi prawo własne członków wspólnot Świeckiego Zakonu Karmelitów Bosych Prowincji Warszawskiej, które każdy zobowiązuje się zachowywać na mocy przynależności do Świeckiego Zakonu Karmelitów Bosych.

2. Świecki Zakon Karmelitów Bosych używa skrótu OCDS – Ordo Carmelitarum Discalceatorum Saecularis, własnej pieczęci oraz oznak.

II. Przyjęcie do Świeckiego Zakonu [3 - 7]

3. Członkiem zwyczajnym Świeckiego Zakonu Karmelitów Bosych, zwanym dalej członkiem wspólnoty OCDS, może zostać osoba praktykująca, należąca do Kościoła katolickiego, w pełni uczestnicząca w życiu sakramentalnym oraz świadomie przyjmująca prawo własne Świeckiego Zakonu.

4. Warunki przyjęcia. Kandydat do OCDS powinien spełniać poniższe warunki:

a) być pomiędzy 18. a 55. rokiem życia,

b) posiadać odpowiedni stopień dojrzałości duchowej, intelektualnej i emocjonalnej (K 34),

c) być zrównoważonym psychicznie,

d) żyć zdrową pobożnością chrześcijańską,

e) w pełni przynależeć do Kościoła katolickiego – wykluczona jest przynależność do organizacji i grup, których działalność i cele nie zgadzają się z nauczaniem Magisterium Kościoła,

f) żyć swoim powołaniem chrzcielnym, ze szczerym pragnieniem dążenia do świętości, w duchu charyzmatu kontemplacyjno–apostolskiego Karmelu,

g) posiadać świadomość obowiązku regularnego brania udziału w życiu wspólnoty, bycia otwartym na przyjmowanie zadań i funkcji w niej oraz umieć pogodzić ten wymóg z obowiązkami swego stanu,

h) być otwartym na formację i spragnionym zgłębiania Pisma Św., nauczania Kościoła oraz tekstów świętych karmelitańskich,

i) mieć pełną możliwość korzystania z życia sakramentalnego,

j) nie żyć w związku niesakramentalnym,

k) nie należeć do stanu dziewic, nie być pustelnikiem, wdową lub wdowcem konsekrowanym,

l) nie być członkiem wspólnoty kościelnej o innej duchowości i formacji,

ł) nie przyjmować kierowniczej funkcji w stowarzyszeniu kościelnym,

m) odbyć rozmowę z radą wspólnoty i asystentem,

n) złożyć pisemną prośbę o przyjęcie do wspólnoty OCDS,

o) przedstawić życiorys uwzględniający życie religijne i stan cywilny,

p) przedłożyć aktualne świadectwo chrztu świętego z adnotacją o przyjętych sakramentach (w tym sakramentu bierzmowania) i o uzyskanych ewentualnie dyspensach,

q) w przypadku osób pozostających w związkach małżeńskich wymagana jest pisemna zgoda współmałżonka na przynależność do Świeckiego Zakonu Karmelitów Bosych,

r) rada wspólnoty, w razie konieczności, może skierować osobę, która pragnie być przyjęta, na konsultacje z psychologiem.

5. W szczególnych okolicznościach, w przypadku artykułu 4. punkt: a, l, ł, q rada wspólnoty, po konsultacji z przełożonym prowincjalnym (lub delegatem prowincjalnym), może uchylić określone w nich warunki. Sama rada może udzielić dyspensy od wieku (4a) kandydatowi do 60. roku życia, później wymagana jest zgoda delegata prowincjalnego.

6. Przyjęcie do OCDS następuje po pewnym okresie kontaktu ze wspólnotą, w którym kandydat zapoznaje się z jej członkami, sposobem życia i służbą Kościołowi (trwającym od 6 do 12 miesięcy) oraz po odbyciu formacji wstępnej, w czasie której regularnie spotyka się z formatorem i realizuje osiem pierwszych tematów formacyjnych (K 58). W przypadku osób mieszkających w znacznej odległości od miejsca spotkań wspólnoty, zasady przyjęcia, czas poprzedzający rozpoczęcie formacji, sposób jej prowadzenia oraz częstotliwość, a także rodzaj kontaktu ze wspólnotą (K 58b) określi rada wspólnoty po konsultacji z przełożonym prowincjalnym (lub delegatem prowincjalnym).

7. Przyjęcie do wspólnoty odbywa się, zgodnie z Rytuałem OCDS, poprzez nałożenie kandydatowi poświęconego, materiałowego, brązowego szkaplerza, który jako „Szata Maryi” stanowi zewnętrzny znak przynależności do Zakonu (K 36b). Przy tej okazji do imienia z chrztu świętego dodaje się predykat (wezwanie).

III. Formacja [8 - 17]

8. Wyróżniamy następujące okresy formacji:

a) wstępny – od momentu rozpoczęcia formacji, trwający 8 mies., zakończony przyjęciem do wspólnoty, z zachowaniem art. 9,

b) pierwszy – od przyjęcia do wspólnoty do przyrzeczeń czasowych, trwający dwa lata, z zachowaniem art. 9,

c) drugi – od przyrzeczeń czasowych do definitywnych, trwający trzy lata, z zachowaniem art. 9,

d) okres formacji ciągłej.

9. Rada wspólnoty w uzasadnionych przypadkach może przedłużyć okresy formacji:

a) wstępnej – nie dłużej niż na kolejne osiem miesięcy,

b) pierwszy (do przyrzeczeń czasowych) – nie dłużej niż na kolejne dwa lata,

c) drugi (do przyrzeczeń definitywnych) – nie dłużej niż na kolejne trzy lata.

Również sam formowany może wystąpić do rady wspólnoty o przedłużenie każdego okresu formacji z zastrzeżeniem jak wyżej. Po upływie okresu, na który zostały złożone przyrzeczenia, ustaje członkostwo w Zakonie. By je zachować, należy przed wygaśnięciem przyrzeczeń (nie później jednak niż na 2 miesiące przed tym terminem) złożyć pisemną prośbę do rady wspólnoty. Niezłożenie prośby jest równoznaczne z rezygnacją z dalszej formacji, a zarazem z utratą członkostwa w OCDS.

10. Przyjęcie kandydata do wspólnoty, dopuszczenie do złożenia przyrzeczeń czasowych oraz złożenia przyrzeczeń definitywnych następuje na jego pisemną prośbę i dokonuje się poprzez tajne głosowanie rady wspólnoty.

11. We wstępnym i pierwszym okresie formacji formator spotyka się z kandydatem, przygotowując go do złożenia czasowych przyrzeczeń i pomaga mu dążyć do wierności ideałowi Zakonu Karmelitów Bosych zgodnie z powołaniem, którym go Bóg obdarzył. W drugim okresie formator pomaga kandydatowi pracować nad pogłębianiem tego, co jest szczególnym charyzmatem Zakonu Karmelitów Bosych. Spotkania formacyjne powinny odbywać się nie rzadziej niż raz w miesiącu, oddzielnie dla osób na różnych etapach formacji.

12. Osoba przyjęta do wspólnoty staje się pełnoprawnym członkiem Świeckiego Zakonu Karmelitów Bosych w momencie złożenia pierwszych przyrzeczeń, z zachowaniem art. 52, 53 i 55. Przyrzeczenia składane są wobec wspólnoty oraz przełożonego Zakonu (K 12, 24c), ewentualnie osoby delegowanej przez prowincjała.

13. Po złożeniu przyrzeczeń definitywnych, członek wspólnoty podlega formacji ciągłej według programu zatwierdzonego przez przełożonego prowincjalnego (lub delegata prowincjalnego) w porozumieniu z radą prowincjalną.

14. Po okresie minimum trzech lat od czasu złożenia przyrzeczeń definitywnych członek wspólnoty może na własną pisemną prośbę złożyć śluby czystości i posłuszeństwa (K 39). Rada wspólnoty, która dopuszcza do ich złożenia, weźmie pod uwagę następujące kryteria:

a) członek musi żyć wiernie przyrzeczeniami,

b) powinien mieć doświadczenie Boga w swoim życiu codziennym, objawiające się m.in. poprzez miłość bliźniego i zaangażowanie w życie wspólnoty,

c) winien odbyć dodatkową formację przygotowującą do ślubów oraz osobiste rekolekcje karmelitańskie,

d) powinien odbyć rozmowę z asystentem wspólnoty a rada winna wziąć pod uwagę jego opinię przy podejmowaniu decyzji.

15. Program formacji czasowej dla członków wspólnot opracowuje rada prowincjalna, a zatwierdza przełożony prowincjalny (lub delegat prowincjalny). Program formacji ciągłej opracowuje rada danej wspólnoty, uwzględniając przede wszystkim wytyczne rady prowincjalnej i bieżące problemy wspólnoty, a w dalszej kolejności: program duszpasterski Kościoła oraz ważne rocznice, wydarzenia i święta karmelitańskie.

16. Każdy członek wspólnoty jest zobowiązany do wiernego wypełniania obowiązków stanu oraz kontynuowania osobistej formacji poprzez pielęgnowanie życia modlitwy indywidualnej i wspólnotowej oraz zgłębianie pism świętych Zakonu Karmelitów Bosych i aktualnego nauczania Kościoła.

17. Członek wspólnoty, będący po przyrzeczeniach definitywnych i mieszkający daleko od miejsca spotkań wspólnoty, zobowiązany jest do kontaktu z nią. Częstotliwość spotkań i sposób realizacji formacji zostaną uzgodnione z radą wspólnoty po konsultacji z delegatem prowincjalnym, a w szczególnych sytuacjach, np. zmiany prowincji czy emigracji, zostaną ustalone warunki przejścia lub pozostania w danej wspólnocie (por.: S 37b, c)

IV. Życie duchowe [18 - 23]

18. Członek wspólnoty jest powołany do przeżywania własnego życia jako świadomej relacji przyjaźni z Panem Bogiem. Z tego względu zobowiązuje się:

a) żyć w obecności Bożej (1Krl 17,1),

b) codziennie uczestniczyć, w miarę możliwości, w Eucharystii (K 24d),

c) odprawiać w ciągu dnia przynajmniej półgodzinną modlitwę myślną lub medytację nad Słowem Bożym,

d) codziennie odmawiać Jutrznię i Nieszpory, a w miarę możliwości i Kompletę (według karmelitańskiego kalendarza liturgicznego),

e) praktykować czytanie duchowe, zwłaszcza Pisma św. i dzieł autorów karmelitańskich,

f) brać czynny udział w spotkaniach wspólnoty OCDS,

g) uczestniczyć w corocznych rekolekcjach wspólnotowych,

h) codziennie robić rachunek sumienia,

i) często nawiedzać i adorować Najświętszy Sakrament,

j) praktykować czyny miłosierdzia,

k) ofiarowywać swoją pracę jako ofiarę miłą Bogu.

W przypadku uzasadnionej niemożności wypełniania praktyk modlitewnych zalecanych przez Prawo własne OCDS można podjąć inną formę modlitwy, np. różaniec św., Drogę Krzyżową. Zalecenia modlitewne nie obowiązują pod grzechem, ale są skutecznym środkiem wzrostu w miłości Bożej.

19. Członek wspólnoty OCDS powinien rozwijać w sobie ducha pokuty, umartwienia i miłosierdzia chrześcijańskiego według poniższych wskazówek:

a) często przystępować do sakramentu pokuty (przynajmniej raz w miesiącu) oraz w miarę możliwości korzystać ze stałego kierownictwa duchowego,

b) ćwiczyć się w cnocie milczenia i pokory,

c) praktykować czyny miłosierdzia i umartwienia według tradycji Zakonu Karmelitów Bosych, zwłaszcza w okresie Adwentu, Wielkiego Postu i przed świętami karmelitańskimi, np. poprzez ofiarowanie swojej pracy jako ofiary miłej Bogu,

d) cierpliwie akceptować przeciwności życia,

e) odwiedzać chorych, zwłaszcza członków wspólnoty,

f) praktykować dodatkowe posty i umartwienia, według indywidualnych możliwości, oprócz postów przepisanych przez Kościół,

g) odmawiać modlitwy za zmarłych, szczególnie za członków Zakonu Karmelitów Bosych.

20. Członkowie wspólnoty, oprócz dni postu właściwych dla Kościoła w Polsce, zachowują wstrzemięźliwość od pokarmów mięsnych (chyba że nie jest to możliwe z powodu choroby czy innych poważnych racji) w wigilie:

a) uroczystości św. Józefa – 19 marca,

b) uroczystości Matki Bożej z Góry Karmel – 16 lipca,

c) święta św. Teresy od Dzieciątka Jezus – 1 października,

d) uroczystości Naszej Matki, św. Teresy od Jezusa – 15 października,

e) uroczystości Wszystkich Świętych Zakonu Karmelitańskiego – 14 listopada,

f) uroczystości Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny – 8 grudnia,

g) uroczystości św. Jana od Krzyża – 14 grudnia,

h) święta patrona wspólnoty.

Wskazane jest również zachowanie wstrzemięźliwości od pokarmów mięsnych w środy i soboty zgodnie z tradycją karmelitańską.

21. Zaleca się, by każda wspólnota uroczyście obchodziła święto patrona wspólnoty i pogłębiała wiedzę o nim.

22. Najświętsza Maryja Panna jest dla świeckiego karmelity wzorem wierności w służbie i słuchaniu Pana (K 30, 31), dlatego członkowie wspólnoty winni Ją naśladować w Jej relacji do Boga oraz drugiego czowieka. Z tego względu zalecany jest udział w nabożeństwach majowych i różańcowych (w październiku), a także udział w nowennie szkaplerznej oraz świętach i uroczystościach maryjnych.

23. Członkowie wspólnoty w miarę możliwości wezmą udział w triduach, nowennach i uroczystościach ku czci Świętych Zakonu Karmelitów Bosych.

V. Życie bratersko - siostrzane [24 - 32]

24. Wspólnota to zgromadzenie osób, które:

a) poszukują Boga, modląc się i pełniąc dzieła miłości oraz naśladując to, co było w Kościele pierwotnym: jedno serce i jeden duch (Dz 4,32);

b) czynnie uczestniczą w życiu wspólnoty, mając możliwość współdecydowania o ważnych sprawach w jej funkcjonowaniu,

c) spotykają się przynajmniej raz w miesiącu, według ustaleń rady wspólnoty, na wspólnej modlitwie, wsłuchiwaniu się w Słowo Boże i wzajemnym ubogacaniu się w braterskim i siostrzanym dialogu (K 34); spotkania są obowiązkowe, i jedynie w wyjątkowych sytuacjach, po uprzednim uzgodnieniu z przewodniczącym, można być z nich zwolnionym (por.: S 17, 68d),

d) wspólnie świętują ważne momenty w życiu wspólnoty i jej członków, np. przyrzeczenia, nadając im właściwą rangę duchową i wspólnototwórczą,

e) unikają wszystkiego, co mogłoby zakłócić pokój, zgodę i miłość we wspólnocie,

f) nie stronią od dojrzałej wymiany myśli, szanując odrębne zdanie drugich.

g) By zapewnić rozwój wspólnocie jej członkowie:

    • ofiarnie przyjmują wyznaczone przez radę wspólnoty obowiązki i zadania,
    • uczestniczą w formach apostolstwa wypracowanych przez wspólnotę (wg możliwości, którymi dysponują),
    • bez istotnych powodów nie uchylają się od przyjęcia funkcji z wyboru lub mianowania,
    • chętnie włączają się w prace działających we wspólnocie diakonii i grup

25. Wspólnota powinna utrzymywać kontakt i zatroszczyć się o tych członków, którzy nie mogą uczestniczyć w spotkaniach, zwłaszcza chorych i w podeszłym wieku (K 51, 56).

26. Członkowie wspólnoty mają prawo do wnioskowania we wszystkich sprawach dotyczących Świeckiego Zakonu Karmelitów Bosych na forum wspólnoty, jak i do rady wspólnoty czy rady prowincjalnej. Gdy nie znajdują zrozumienia, mogą odwołać się kolejno do delegata prowincjalnego i prowincjała, a na końcu do generała. Wszelkie odwołania winny być dokonywane za wiedzą władzy niższego szczebla, zaś świecki karmelita, składając je, stawia dobro wspólnoty i miłość braterską ponad własne upodobania, a także w duchu posłuszeństwa jest gotowy na przyjęcie ustaleń różnych od własnych upodobań.

27. W celu głębszego poznania się oraz wzajemnej wymiany doświadczeń wskazane jest organizowanie spotkań wszystkich członków wspólnot Prowincji.

28. Mając na uwadze pogłębienie więzi z całym Zakonem Karmelitańskim w Prowincji Warszawskiej, poszczególne wspólnoty będą starać się o bliższe relacje z Zakonem Karmelitów Bosych i Karmelitanek Bosych przy okazji różnych uroczystości karmelitańskich oraz kościelnych.

29. Należy pamiętać o członkach wspólnoty, którzy obchodzą jubileusze 25-lecia i 50-lecia członkostwa w Świeckim Zakonie Karmelitów Bosych (licząc od daty złożenia pierwszych przyrzeczeń).

30. W miarę możliwości należy zwrócić uwagę na ważne uroczystości rodzinne członków wspólnoty.

31. Dopuszcza się możliwość przyjmowania do danej wspólnoty członków nadzwyczajnych: wspierających i honorowych. Mogą nimi zostać osoby żyjące zgodnie z nauką Kościoła. Nie uczestniczą oni w formacji i nie składają przyrzeczeń. Status członka nadzwyczajnego nadaje (jak również pozbawia go) przełożony prowincjalny (lub delegat prowincjalny) na wniosek rady wspólnoty. Wspólnota prowadzi rejestr członków nadzwyczajnych. Członkiem wspierającym jest osoba, która deklaruje wsparcie modlitewne lub materialne na rzecz wspólnoty, zaś członkiem honorowym – osoba szczególnie zasłużona dla wspólnoty.

32. Członkowie nadzwyczajni:

a) mają udział w dobrach duchowych Karmelu,

b) mogą być zapraszani do udziału w ważniejszych wydarzeniach wspólnotowych, np. rekolekcjach, spotkaniach opłatkowych czy wielkanocnych,

c) nie posiadają prawa czynnego i biernego w wyborach wspólnoty,

d) mają udział w modlitwach za zmarłych.

VI. Apostolat [33 - 36]

33. Członkowie wspólnoty mają obowiązek dawać świadectwo życia ewangelicznego i służyć drugiemu człowiekowi zgodnie z własnym powołaniem (K 26).

34. Członkowie wspólnoty są wezwani do życia w duchu kontemplacyjnym w świecie, podejmowania i realizowania obowiązków i prac, które są związane z ich życiem osobistym, zawodowym, społecznym i politycznym.

35. Członkowie wspólnoty mają obowiązek otaczać opieką duchową, a w miarę możliwości także materialną, chorych członków wspólnoty i wykazywać wrażliwość na potrzeby i cierpienia bliźnich (K 56).

36. Wspólnoty i poszczególni członkowie wspólnot powinni brać czynny udział w apostolacie Kościoła i Zakonu. 

VII. Wskazania praktyczne [37 - 38]

37. W sytuacji:

a) niebezpieczeństwa śmierci – rada wspólnoty po konsultacji z delegatem prowincjalnym może przyspieszyć złożenie przez kandydata przyrzeczeń lub ślubów, do których był aktualnie przygotowywany, jeżeli zainteresowany wyrazi taką prośbę, nawet jedynie ustnie. W takiej sytuacji chory składa przyrzeczenia na ręce asystenta wspólnoty, a jeżeli to niemożliwe – na ręce przewodniczącego lub członka rady. Jeżeli ustanie zagrożenie śmiercią, formowany kontynuuje przerwaną formację, a przyrzeczenia nie mają skutków prawnych.

b) przyjęcia do wspólnoty członków, którzy mieszkają daleko od miejsca jej spotkań (K 58b) – rada wspólnoty po konsultacji z przełożonym prowincjalnym (lub delegatem prowincjalnym) określi sposób odbywania przez nich formacji (np. online), częstotliwość i rodzaj kontaktu ze wspólnotą, udział w życiu wspólnotowym i prowincjalnym, wysokość składki, itp., a także sposób zawiązania relacji; konieczne jest, aby przyrzeczenia tychże osób były składane we wspólnocie, za której członków są uważani.

c) dłuższego wyjazdu lub emigracji – rada wspólnoty ustali warunki czasowego przejścia do innej wspólnoty lub pozostania w macierzystej, określając szczegółowo przebieg formacji i sposób zdawania z niej relacji, częstotliwość kontaktu ze wspólnotą oraz wysokość składki na rzecz wspólnoty.

d) trudnych przypadków losowych, uniemożliwiających członkowi wspólnoty udział w życiu wspólnotowym i formacji – rada wspólnoty ustali zasady oraz częstotliwość kontaktu ze wspólnotą oraz przebieg formacji i wysokość składki na rzecz wspólnoty.

e) niewłaściwych zachowań członka wspólnoty wymagających korekty i upomnienia – rada wspólnoty podejmie stosowne kroki po uzgodnieniu ich z przełożonym prowincjalnym (lub delegatem prowincjalnym). Upomnienie powinno dotyczyć spraw istotnych. Należy przedstawić je na piśmie, podając uzasadnienie oraz określając sposób i czas poprawy.

f) przejścia do innej wspólnoty – cała dokumentacja członka zostanie przekazana nowej wspólnocie, zaś w macierzystej pozostanie jedynie kopia karty osobowej.

g) podjęcia jakiegokolwiek dzieła ewangelizacyjnego w mediach (np. prasa, radio, TV, Internet, portale społecznościowe), wymagana jest aprobata prowincjała (lub delegata prowincjalnego); takiego pozwolenia nie wymagają ogłoszenia o charakterze czysto informacyjnym (np. dotyczące czasu i miejsca odbywanych spotkań).

h) składania wszelkich przyrzeczeń, także cząstkowych (tj. do czasu ukończenia formacji) – weźmie w nich udział cała wspólnota.

38. Jako zewnętrzną oznakę przynależności do OCDS każdy członek wspólnoty powinien nosić szkaplerz karmelitański, który może być zastąpiony medalikiem szkaplerznym (K 36b).

VIII. Modlitwa za zmarłych [39 - 41]

39. Każda wspólnota zamówi Mszę Św.:

a) za zmarłego członka wspólnoty (odmówi także część różańca św. w jego intencji),

b) za wszystkich zmarłych członków Świeckiego Zakonu Karmelitów Bosych (K 58d).

Wskazany jest udział wszystkich członków wspólnoty w tych Eucharystiach.

40. We wspomnienie Wszystkich Zmarłych Zakonu Karmelitańskiego (15 listopada) członkowie wspólnoty (w miarę możliwości) wezmą udział w Mszy św., którą ofiarują wraz z Komunią św. w intencji zmarłych członków Zakonu Karmelitów Bosych.

41. Kilka razy w roku członkowie wspólnoty odmówią Liturgię Godzin za zmarłych oraz inne modlitwy; decyzję o tym podejmuje rada wspólnoty.

IX. Erygowanie, podział i zamknięcie Wspólnoty [42 - 47]

42. Podstawową strukturą OCDS w Prowincji Warszawskiej jest wspólnota lokalna. Do jej kanonicznego ustanowienia konieczny jest udział we wspólnocie przynajmniej dziesięciu członków OCDS, którzy złożyli przyrzeczenia, a wśród nich dwóch po przyrzeczeniach definitywnych.

43. Erygowania wspólnoty OCDS dokonuje przełożony generalny Zakonu Karmelitów Bosych za pośrednictwem przełożonego prowincjalnego (lub delegata prowincjalnego) na prośbę rady wspólnoty. Dla wspólnot powstających poza konwentami karmelitów bosych i klasztorami karmelitanek bosych wymagana jest pisemna zgoda ordynariusza diecezji.

44. Wspólnotami lokalnymi jeszcze nieerygowanymi opiekuje się w sposób szczególny przełożony prowincjalny (lub delegat prowincjalny). W takich wspólnotach nie przeprowadza się wyborów, a wszelkie funkcje pochodzą z nominacji Przełożonego prowincjalnego (lub delegata prowincjalnego). Grupa może rozpocząć swoją oficjalną działalność, kiedy Przełożony prowincjalny mianuje asystenta.

45. Wspólnota zasadniczo nie powinna przekroczyć 50 członków po przyrzeczeniach. Decyzję o powstaniu nowej wspólnoty (wyodrębnionej z już istniejącej) rozważy przełożony prowincjalny (lub delegat prowincjalny) po wysłuchaniu opinii rady wspólnoty

46. Jeżeli wspólnota erygowana ma zbyt mało członków aktywnych, nie wypełnia obowiązków określonych w Konstytucjach i Statucie (np. nie jest w stanie wybrać realnie działającej rady wspólnoty, prowadzić formacji), może zostać zamknięta. Decyduje o tym przełożony generalny Zakonu Karmelitów Bosych za pośrednictwem przełożonego prowincjalnego (lub delegata prowincjalnego), po wysłuchaniu opinii rady zamykanej wspólnoty. O zamknięciu wspólnoty nieerygowanej decyduje przełożony prowincjalny. Członkowie zamykanych wspólnot zostają przyłączeni do najbliższych wspólnot OCDS.

47. Księgi zamkniętej wspólnoty zostaną przekazane do sekretariatu prowincjalnego OCDS i tam będą przechowywane, zaś finanse – do kasy prowincjalnej OCDS.

X. Wybory we Wspólnocie [48 - 58]

48. Termin wyborów i lista członków, którzy mogą być wybierani na poszczególne funkcje, powinny być podane przez radę wspólnoty do wiadomości wspólnoty przynajmniej na dwa miesiące przed planowanymi wyborami. Datę wyborów należy uzgodnić z przełożonym prowincjalnym (lub delegatem prowincjalnym).

49. Do ważności wyborów wymagana jest obecność co najmniej połowy uprawnionych do głosowania.

50. Wyborom przewodniczy, ustala ich porządek oraz zatwierdza je przełożony prowincjalny (lub delegat prowincjalny). Do jego kompetencji należy też rozstrzyganie wszelkich kwestii spornych. W wyjątkowych wypadkach przełożony prowincjalny może powierzyć tę funkcję asystentowi wspólnoty lub członkowi rady prowincjalnej.

51. Przed przystąpieniem do wyborów przewodniczący wyborom powołuje komisję skrutacyjną składającą się z trzech osób: dwóch skrutatorów i sekretarza.

52. Przewodniczący i radni są wybierani przez wspólnotę w tajnych wyborach na okres trzech lat określanych dalej jako kadencja. Wybierać mogą wszyscy, którzy złożyli przynajmniej pierwsze przyrzeczenia. W szczególnych przypadkach kadencja rady lub poszczególnych jej członków może zostać skrócona lub przedłużona decyzją przełożonego prowincjalnego (lub delegata prowincjalnego). W przypadku wakatu delegat prowincjalny zarządza wybory uzupełniające, w których odwołani członkowie rady nie posiadają biernego prawa wyborczego (por.: S 60h)

53. Na przewodniczącego może zostać wybrany członek wspólnoty, który złożył przyrzeczenia definitywne (K 51).

54. Przewodniczący wybierany jest przez członków obecnych na zebraniu wyborczym absolutną większością ważnie oddanych głosów (kiedy wybierający podają na kartkach nie więcej niż jedno nazwisko). Absolutna większość głosów jest wówczas, gdy kandydat otrzyma co najmniej połowę ważnie oddanych głosów plus jeden głos. Jeżeli w pierwszym i drugim głosowaniu żaden kandydat nie otrzyma wymaganej większości absolutnej, przystąpi się do trzeciego głosowania, w którym głos bierny będą posiadać tylko dwaj kandydaci, którzy w drugim głosowaniu otrzymali więcej głosów niż pozostali; pomiędzy zaś tymi, którzy otrzymali jednakową ilość głosów, młodsi wiekiem. Obydwaj zaś w tym głosowaniu nie posiadają głosu czynnego (nie wybierają). Spośród dwóch kandydatów zostaje wybrany ten, który otrzyma większą liczbę ważnie oddanych głosów, a w przypadku równej liczby głosów – młodszy wiekiem.

55. Radni wspólnoty

a) są wybierani spośród wszystkich członków wspólnoty lokalnej, którzy złożyli przyrzeczenia definitywne;

b) w szczególnych wypadkach (np. gdy nie ma odpowiedniej liczby członków po przyrzeczeniach definitywnych lub gdy są oni w podeszłym wieku albo nie są w stanie sprawować funkcji) przewodniczący wyborom decyduje, czy na radnych wspólnoty mogą być wybrani także ci, którzy złożyli przyrzeczenia czasowe (K 52);

56. Trzej członkowie rady wspólnoty są wybierani absolutną większością ważnie oddanych głosów (por. S 54).

a) dokonuje się to w osobnych tajnych głosowaniach (kiedy wybierający podają na kartkach nie więcej niż jedno nazwisko);

b) jeżeli w pierwszym i drugim głosowaniu żaden kandydat nie otrzyma wymaganej większości absolutnej, przystąpi się do kolejnego, postępując jak w przypadku wyborów na przewodniczącego (por. S 54);

c) do rady wchodzą trzy osoby, które otrzymały największą liczbę głosów; w przypadku równej liczby głosów wybrany zostaje kandydat młodszy wiekiem;

d) nowo wybrany przewodniczący i trzej nowo wybrani radni, w dniu wyborów, po konsultacji z przewodniczącym wyborów, spośród osób po przyrzeczeniach definitywnych wybierają osobę odpowiedzialną za formację we wspólnocie, zwaną dalej formatorem.

e) w przypadku wyboru na formatora osoby, która została wybrana na radnego wspólnoty, należy od razu przystąpić do wyboru nowego radnego.

57. Po zakończeniu kadencji członkowie rady wspólnoty mogą być wybrani powtórnie na jeszcze jedną kadencję absolutną większością głosów. W wyjątkowych okolicznościach, mogą być wybrani na trzecią z rzędu kadencję (za zgodą przewodniczącego wyborom). Przewodniczący rady wspólnoty może być wybrany na trzecią kolejną kadencję za zgodą przełożonego prowincjalnego (lub delegata prowincjalnego) (K 50) pod warunkiem wyboru większością kwalifikowaną, to jest przez 2/3 ważnie oddanych głosów. Zaleca się jednak zmianę na urzędach w celu umożliwienia większej odpowiedzialności i zaangażowania w życie wspólnoty poszczególnych członków. Łączny udział w radzie wspólnoty każdego z członków nie powinien przekraczać trzech następujących po sobie kadencji, a w wyjątkowych sytuacjach, jeżeli wymaga tego dobro wspólnoty, może on ulec wydłużeniu za zgodą przełożonego prowincjalnego (lub delegata prowincjalnego).

58. Skład nowej rady wraz z protokołem z wyborów sekretarz wspólnoty przesyła do sekretariatu prowincjalnego OCDS.

XI. Rada Wspólnoty [59 - 64]

59. Przewodniczący, trzej radni i formator stanowią radę wspólnoty (K 46).

60. Odpowiedzialność za wspólnotę spoczywa w jednakowym stopniu na całej radzie, która stanowi bezpośrednią władzę wspólnoty.

a) Podstawowym jej obowiązkiem jest odpowiedzialność za formację członków Wspólnoty (K 46).

b) Rada rozwiązuje zaistniałe konflikty, które pojawiają się we wspólnocie, traktując je jako szansę dla jej wzrostu. Rozwiązuje je w duchu ewangelicznym i karmelitańskim, w braterskim dialogu, szukając tego, co łączy, a nie tego co dzieli. W kwestiach spornych prosi o pomoc asystenta wspólnoty, członków rady prowincjalnej, delegata prowincjalnego lub przełożonego prowincjalnego, ewentualnie prosi o wizytację kanoniczną.

c) Nadaje właściwą rangę wydarzeniom istotnym dla życia wspólnotowego (i duchowego), a zwłaszcza takim jak składanie przyrzeczeń czy ich odnawianie, traktując je jako wspólnototwórcze.

d) W czasie wizytacji przedstawia całą dokumentację wspólnoty przełożonemu lub wskazanej przez niego osobie.

e) Jest odpowiedzialna za rzetelne i wiarygodne dokumentowanie swojej pracy oraz działalności wspólnoty. Przewodniczący przemawia w imieniu rady i komunikuje wspólnocie jej decyzje.

f) Przewodniczący i formator są zobowiązani do udziału w corocznych spotkaniach podsumowujących działalność wspólnot. W wypadku uzasadnionej nieobecności rada wspólnoty wyznacza ich zastępców.

g) Z ważnej przyczyny przewodniczący może zrezygnować z funkcji po konsultacji z przełożonym prowincjalnym (lub delegatem prowincjalnym), który przyjmie rezygnację lub odrzuci. Rezygnację formatora lub radnego i zastąpienie ich nową osobą rada konsultuje z delegatem prowincjalnym. Wakat na stanowisku przewodniczącego uzupełnia delegat prowincjalny, zarządzając wybory uzupełniające lub powołując na ten urząd formatora wspólnoty.

h) Rada, która w sposób istotny i poważny źle wypełnia swoje zadania (np. nie respektuje Prawa OCDS, podważa decyzje przełożonego prowincjalnego lub ich nie wypełnia, źle kieruje wspólnotą, w sposób nierzetelny dokumentuje swoje działania, kontroluje życie prywatne swoich członków, narusza ich dobre imię lub ujawnia i upowszechnia szczegóły z ich życia (KPK 220), nie jest w stanie współpracować z innymi wspólnotami, a także z radą prowincjalną) może zostać w całości odwołana. Po zbadaniu sprawy dokonuje tego przełożony prowincjalny (lub delegat prowincjalny) (por. S 52) po wysłuchaniu odwoływanych.

61. Rada wspólnoty spośród członków wspólnoty wybiera sekretarza i skarbnika, którzy prowadzą księgi wspólnoty i okazują je do wglądu i podpisania w czasie wizytacji.

62. Księgę członków zwyczajnych, rejestr członków nadzwyczajnych, a także karty osobowe prowadzi przewodniczący wspólnoty, księgę sprawozdań z posiedzeń rady i spotkań wspólnoty – sekretarz, księgę finansową – skarbnik, rejestr wszystkich spotkań formacyjnych i księgę przyrzeczeń – formator. Rada wspólnoty nadzoruje, kontroluje i weryfikuje wszystkie księgi; ma także obowiązek w sposób transparentny dokumentować całokształt swojej działalności. Ostatecznie to ona odpowiada za rzetelne prowadzenie ksiąg wspólnoty.

63. Rada Wspólnoty zbiera się tak często, jak wymaga tego dobro wspólnoty, nie rzadziej jednak niż co dwa miesiące. Może być zwołana przez przewodniczącego lub na prośbę przynajmniej dwóch członków rady. Nie podejmuje żadnych decyzji, jeżeli nie są obecni przynajmniej dwaj członkowie i przewodniczący (K 46, 47). Rada zbiera się w realu, a w uzasadnionych przypadkach może spotkać się online. Także poszczególni jej członkowie mogą brać udział w spotkaniach za pomocą mediów.

64. Do obowiązków radnych należy przede wszystkim:

a) współodpowiedzialne, razem z przewodniczącym, prowadzenie wspólnoty,

b) uczestnictwo w posiedzeniach rady wspólnoty,

c) współpraca i pomoc przewodniczącemu.

XII. Opuszczenie Świeckiego Zakonu [65 - 70]

65. Członkostwo zwyczajne w Świeckim Zakonie ustaje na skutek:

a) wygaśnięcia przyrzeczeń,

b) odejścia członka,

c) wydalenia go,

d) śmierci.

66. Członek zwyczajny wspólnoty może odejść z Świeckiego Zakonu, podając pisemnie powody swojej decyzji radzie wspólnoty, a następnie przełożonemu prowincjalnemu. Zwolnienia z przyrzeczeń i ślubów na pisemną prośbę członka udziela przełożony prowincjalny (lub delegat prowincjalny).

67. Rada wspólnoty ma prawo usunąć członka ze wspólnoty (K 24e, 47e) z ważnych powodów (określonych w S 68), a) po zweryfikowaniu stawianych zarzutów, b) po uprzednim dwukrotnym a bezskutecznym upomnieniu udzielonym na piśmie z podaniem rzeczowych uzasadnień oraz po pozostawieniu czasu na poprawę, c) za zgodą przełożonego prowincjalnego (lub delegata prowincjalnego). Decyzja o wydaleniu uzyskuje moc prawną po udzieleniu przez przełożonego prowincjalnego (lub delegata prowincjalnego), na wniosek rady wspólnoty, dyspensy od przyrzeczeń i ślubów.

68. Powodem wydalenia ze wspólnoty członka zwyczajnego (por. K 24e) jest np.:

a) przynależność do grup, których działalność jest niezgodna z nauczaniem Kościoła katolickiego,

b) podważanie autorytetu i nauki Magisterium Kościoła,

c) wyraźna i poważna rozbieżność życia z Ewangelią i moralnością chrześcijańską,

d) nieusprawiedliwione nieobecności na obowiązkowych spotkaniach wspólnoty (50% w ciągu roku kalendarzowego), co czyni osobę po przyrzeczeniach definitywnych nieaktywną (K 24c, S 17, 18f, 24c),

e) stałe przeciwstawianie się zasadom i wymaganiom życia wspólnotowego, np. decyzjom rady lub przełożonego prowincjalnego.

Członkowi OCDS przysługuje prawo odwołania się od decyzji o wydaleniu do przełożonego prowincjalnego (lub delegata prowincjalnego).

69. Powodem wydalenia członka nadzwyczajnego jest np.:

a) działanie na szkodę Świeckiego Zakonu,

b) niewywiązywanie się z deklarowanego wsparcia,

c) jedna z przyczyn określonych w Kodeksie Prawa Kanonicznego (por.: K 24e), tj. publiczne odstąpienie od wiary katolickiej, zerwanie wspólnoty kościelnej albo ekskomunika nałożona wyrokiem lub zadeklarowana.

Wydalenia dokonuje przełożony prowincjalny (lub delegat prowincjalny) na wniosek rady wspólnoty.

70. Zarówno decyzja o wydaleniu, jak i opuszczeniu wspólnoty musi być przedstawiona pisemnie. Kopie tych dokumentów należy przesłać do sekretariatu Prowincji OCDS.

XIII. Finanse [71]

71.

a) Działalność wspólnoty wiąże się z ponoszeniem wydatków na cele statutowe i charytatywne (np. z zamawianiem Eucharystii, organizacją spotkań, dni wspólnoty, z zakupem materiałów biurowych, formacyjnych, pomocą chorym i starszym członkom wspólnoty, apostolstwem, udziałem w spotkaniach wyjazdowych przewodniczącego i formatora, ze składką na rzecz Prowincji Świeckiego Zakonu) i one są finansowane ze składek wspólnoty.

b) Rada wspólnoty ustala wysokość składki na rzecz wspólnoty obowiązującą wszystkich jej członków, a rada prowincjalna w porozumieniu z przełożonym prowincjalnym (lub delegatem prowincjalnym) ustala wysokość składki na rzecz Warszawskiej Prowincji OCDS (S 77i).

c) Każdy świecki karmelita od momentu przyjęcia do wspólnoty przyczynia się do jej utrzymania przez opłacanie ustalonych przez radę składek miesięcznych, a jeżeli wymaga tego dobro wspólnoty również przez własną pracę na jej rzecz oraz nadzwyczajne ofiary pieniężne i materialne.

d) Za majątek i wszelkie dobra wspólnoty odpowiada rada wspólnoty bez względu na podział kompetencji; rada rozporządza finansami, a skarbnik odpowiada przed nią za prawidłowość rozliczeń, nie zaś za sposób dysponowania pieniędzmi.

e) Rada na pisemną prośbę członka może okresowo zredukować wysokość składki na rzecz wspólnoty, nie dłużej jednak niż na czas swojego urzędowania i nie poniżej wysokości składki prowincjalnej.

XIV. Sprawozdawczość w Świeckim Zakonie [72]

72. Każdy członek wspólnoty ma swoją kartę osobową, którą tworzy i aktualizuje przewodniczący wspólnoty (por. S 62), który ma obowiązek umieścić ją w dokumentacji wspólnoty oraz przekazać do delegata prowincjalnego, a także sekretariatu Prowincji. Po zamknięciu roku kalendarzowego wspólnota ma obowiązek przesłać do rady prowincjalnej (na formularzach przez nią opracowanych i w wyznaczonym terminie) następujące sprawozdania:

a) sprawozdanie z działalności wspólnoty,

b) program życia i działania na rok następny,

c) sprawozdanie finansowe (por. kan. 319 KPK).

d) sprawozdanie z przebiegu formacji na każdym jej etapie, także z formacji stałej.

XV. Rada Prowincjalna Świeckiego Zakonu [73 - 77]

73. Uczestnicy kongresu prowincjalnego wybierają spośród członków OCDS po przyrzeczeniach definitywnych radę prowincjalną, której kompetencje wynikają z Konstytucji (K 57) i niniejszego Statutu (S 77).

74. Rada prowincjalna OCDS:

a) jest złożona z przewodniczącego i czterech radnych wybranych na kongresie prowincjalnym;

b) jest wybierana na trzy lata;

c) poszczególni radni pełnią funkcje: zastępcy przewodniczącego, sekretarza, skarbnika i koordynującego formację;

d) zakres ich obowiązków ustala się w dialogu z delegatem prowincjalnym;

e) zasady wyboru członków rady prowincjalnej określają procedury wyborcze (S 86). Przewodniczący i członkowie rady prowincjalnej mogą być wybierani na drugą lub trzecią kadencję bezwzględną większością ważnie oddanych głosów. Na trzecią kadencję kandydat musi uzyskać zgodę przełożonego prowincjalnego (lub delegata prowincjalnego); ma to zastosowanie także w przypadku pełnienia przez tę samą osobę następujących kolejno po sobie różnych funkcji w radzie.

f) Każdy z członków rady (także przewodniczący) z ważnych powodów może zostać z niej odwołany (a także usunięty), np. w sytuacji niewywiązywania się ze swoich obowiązków albo niemożności ich wypełniania (np. z powodu choroby). Decyzję o tym podejmuje przełożony prowincjalny (lub delegat prowincjalny) po wysłuchaniu opinii odwoływanego jak również samej rady. O pozbawienie mandatu może wnioskować także sama rada.

g) Każdy z członków rady z ważnych powodów może sam zrezygnować z udziału w radzie. Przyjęcie lub odrzucenie rezygnacji należy do przełożonego prowincjalnego (lub delegata prowincjalnego).

h) Wakat może powstać także na skutek śmierci członka rady.

i) Wakujący urząd przewodniczącego obejmuje jego zastępca, natomiast wakat radnego uzupełnia przełożony prowincjalny (lub delegat prowincjalny), biorąc pod uwagę zadania rady, jej potrzeby lub potrzeby Prowincji. Kandydaturę może zgłosić też sama rada.

75. Przewodniczący rady prowincjalnej nie może jednocześnie pełnić funkcji przewodniczącego rady wspólnoty. Wskazanym jest także, aby pozostali członkowie rady prowincjalnej nie pełnili funkcji przewodniczących wspólnot.

76. Rada prowincjalna zbiera się dwa razy w roku lub częściej, gdy zaistnieje taka potrzeba. Może być zwołana przez delegata prowincjalnego, przewodniczącego lub na prośbę przynajmniej trzech członków rady. W spotkaniu rady prowincjalnej konieczny jest udział przełożonego prowincjalnego (lub delegata prowincjalnego).

77. Kompetencje rady prowincjalnej są następujące:

a) pomaga delegatowi prowincjalnemu w jego zadaniach,

b) ożywia i koordynuje działalność wspólnot OCDS Warszawskiej Prowincji,

c) współpracuje ze wspólnotami lokalnymi na rzecz jedności między nimi i wierności charyzmatowi Świeckiego Zakonu Karmelitów Bosych,

d) na zaproszenie prowincjała (lub delegata prowincjalnego) bierze udział w wizytacjach wspólnot lub w ważnych dla nich uroczystościach,

e) przygotowuje i przedstawia program formacji dla wspólnot OCDS na różne etapy formacji,

f) dba o należyte prowadzenie we wspólnotach formacji członków, a dostrzegając nieprawidłowości, wnioskuje do rady wspólnoty lub przełożonego prowincjalnego (bądź delegata prowincjalnego) o zmianę formatora wspólnoty;

g) organizuje spotkania i zjazdy wspólnot OCDS Prowincji Warszawskiej,

h) przygotowuje projekt zmian w Statucie, który uzgadnia z delegatem prowincjalnym;

i) ustala wysokość składki, którą wspólnoty odprowadzają od każdego swojego członka, a których suma tworzy fundusz organizacyjny Prowincji,

j) reprezentuje Prowincję Warszawską OCDS na zewnątrz;

k) sprawuje pieczę nad nowo powstającymi wspólnotami;

l) może wnioskować o pozbawienie mandatu członka rady prowincjalnej (por. S 74 f) oraz zaproponować kandydata na jego miejsce;

ł) dostrzegając rażące nieprawidłowości w pracach rady wspólnoty wnioskuje o odwołanie poszczególnych członków lub całej rady.

XVI. Kongres Prowincjalny [78 - 88]

78. Co trzy lata przełożony prowincjalny (lub delegat prowincjalny) zwołuje kongres prowincjalny OCDS.

79. Organizacja kongresu spoczywa na radzie prowincjalnej.

80. O miejscu i terminie kongresu należy powiadomić wszystkie wspólnoty na trzy miesiące przed jego rozpoczęciem.

81. Na trzy miesiące przed kongresem prowincjalnym OCDS każda wspólnota wybiera delegata i jego zastępcę w odrębnych tajnych głosowaniach, zgodnie z procedurą określoną w art. S 54.

82. W kongresie prowincjalnym uczestniczą:

a) przełożony prowincjalny (lub delegat prowincjalny),

b) rada prowincjalna, która kończy kadencję,

c) przewodniczący wspólnot,

d) formatorzy wspólnot,

e) delegaci wspólnot,

f) nowo wybrana rada prowincjalna,

g) zaproszeni goście, np. asystenci wspólnot, prelegenci, członkowie rady prowincjalnej z Prowincji Krakowskiej wraz ze swoim delegatem prowincjalnym.

83. Spośród uczestników kongresu prowincjalnego głos czynny posiadają:

a) członkowie rady prowincjalnej, która kończy kadencję,

b) członkowie nowo wybranej rady prowincjalnej,

c) przewodniczący wspólnot,

d) formatorzy wspólnot,

e) delegaci wspólnot.

84. Kongresowi prowincjalnemu przewodniczy przełożony prowincjalny (lub delegat prowincjalny). Do jego kompetencji należy zatwierdzanie wyborów, a także podjętych decyzji i uchwał.

85. Ustępująca rada prowincjalna OCDS wraz z delegatem prowincjalnym jest obowiązana dokonać oceny sytuacji w Warszawskiej Prowincji OCDS. Bezpośrednio na kongresie lub po jego zakończeniu (nie później jednak niż w ciągu miesiąca) przekazuje nowo wybranej radzie dokumentację wraz z pieczęciami, a także zakres prac wymagających kontynuacji oraz zobowiązań leżących w gestii rady prowincjalnej.

86. Kandydatów do rady prowincjalnej zgłasza przełożony prowincjalny (lub delegat prowincjalny), ustępująca rada, a także poszczególne wspólnoty, w terminie wyznaczonym przez delegata prowincjalnego. Uczestnicy kongresu również mogą zgłosić swojego kandydata (w dniu wyborów). Wszyscy spośród kandydatów muszą uzyskać akceptację przełożonego prowincjalnego (lub delegata prowincjalnego). Uczestnicy kongresu prowincjalnego posiadający głos czynny:

a) wybierają absolutną większością ważnie oddanych głosów, w osobnych tajnych głosowaniach, przewodniczącego rady prowincjalnej i czterech radnych, którzy stanowią radę prowincjalną (por. S 54). Absolutna większość głosów jest wówczas, gdy kandydat otrzyma co najmniej połowę ważnie oddanych głosów plus jeden głos;

b) jeżeli w pierwszym i drugim głosowaniu żaden kandydat nie otrzyma wymaganej większości absolutnej, przystąpi się do trzeciego głosowania, w którym głos bierny będą posiadać tylko dwaj kandydaci, którzy w drugim głosowaniu otrzymali więcej głosów niż pozostali; pomiędzy zaś tymi, którzy otrzymali jednakową liczbę głosów, młodsi wiekiem. Obydwaj zaś w tym głosowaniu nie posiadają głosu czynnego (nie wybierają). Spośród dwóch kandydatów zostaje wybrany ten, który otrzyma większą liczbę ważnie oddanych głosów, a w przypadku równej liczby głosów – młodszy wiekiem.

c) Nowo wybrana rada prowincjalna zaczyna pełnić swoje funkcje po zaprzysiężeniu.

87. Pierwszy z radnych wybranych przez kongres zostaje zastępcą przewodniczącego. Po zakończeniu wyborów nowa rada prowincjalna wybiera spośród swoich członków: sekretarza, skarbnika i koordynatora formacji.

88. Uczestnicy kongresu posiadający głos czynny podejmą uchwały dla wspólnot OCDS na następne trzy lata.

XVII. Współpraca ogólnopolska [89 - 90]

89. Rady prowincjalne Świeckiego Zakonu obu Prowincji współpracują ze sobą:

a) spotykają się ze sobą w celu wymiany doświadczeń;

b) na zaproszenie uczestniczą w obradach kongresu sąsiedniej Prowincji;

c) dzielą się wypracowanymi materiałami;

d) mogą powołać ogólnopolskie forum w celu koordynacji działań, współpracy i jedności dążeń na szczeblu ogólnopolskim (K 60).

90. Zakres działania i sposób wyboru przedstawicieli na forum ogólnopolskie ustala rada prowincjalna OCDS Prowincji Warszawskiej w porozumieniu z radą prowincjalną OCDS Prowincji Krakowskiej. Szczegóły ustaleń zostaną zapisane w statucie ogólnopolskim, zatwierdzonym przez definitorium generalne OCD. Będzie on normował relacje wzajemnej współpracy Świeckiego Zakonu Karmelitów Bosych ze strukturami Kościoła w Polsce oraz ustanawiał reprezentację OCDS uprawnioną do współpracy z hierarchią kościelną w Polsce.

XVIII. Postanowienia końcowe [91]

91. Propozycje zmian do niniejszego Statutu opracowuje rada prowincjalna Świeckiego Zakonu Karmelitów Bosych Prowincji Warszawskiej w porozumieniu ze wspólnotami i po uzyskaniu zgody przełożonego prowincjalnego (lub delegata prowincjalnego). Przełożony prowincjalny przedstawia definitorium generalnemu Zakonu Karmelitów Bosych propozycje zmian do zatwierdzenia (K 57).

Skip to content