Tegoroczne rekolekcje naszej Wspólnoty odbyły się w sopockim klasztorze ojców karmelitów w ostatnich dniach Oktawy Wielkiej Nocy, którą Kościół celebruje od czasów starożytnych. Był to czas wyciszenia wewnętrznego i zasłuchania w Boże Słowo pod opieką św. Teresy od Dzieciątka Jezus.
Po drogach radości ze Zmartwychwstania Pańskiego prowadził nas o. Tomasz Litwiejko OCD, który, nawiązując do czytań liturgicznych zaczerpniętych z Ewangelii św. Jana i ze św. Marka oraz do pism św. Teresy, patronki rekolekcji, wskazywał na różne aspekty postawy świeckiego karmelity wobec swoich czasów. Podkreślał, że świadectwo świętych pozostaje aktualne niezmiennie w każdej następnej epoce, gdyż święci zawsze kierują się Ewangelią. Ojciec wskazywał na wagę codziennego mozolnego podążania „drogą duchowego dziecięctwa, drogą ufności i całkowitego zdania się na wolę Bożą”, określoną przez św. Teresę od Dzieciątka Jezus. Podkreślał, że Teresa wyjaśniała i swoim życiem potwierdzała, że w zwykłych czynnościach można realizować wskazania Ewangelii, iść „małą drogą” oraz pogłębiać więź z Trójcą Świętą i Maryją, stawiając na pierwszym miejscu miłość, bo „tylko miłość może nas uczynić miłymi Bogu”. Teresa znalazła swoje miejsce w Kościele. Pragnęła być i była miłością w sercu Kościoła. Aby dobrze spełnić to zadanie, kierowała się treścią Ewangelii. I taką drogę, zatwierdzoną przez Kościół, Teresa proponuje nam dzisiaj.
Po każdej konferencji o. Tomasz zachęcał nas do wspólnego dzielenia się refleksją nad usłyszanym słowem, co pozwoliło nam odnowić i rozwinąć świadomość, że drogą powołania świeckiego karmelity jest droga naśladowania Chrystusa zapisana w Ewangelii i ujęta w charyzmat Karmelu.
Rekolekcje zakończyły się w Niedzielę Miłosierdzia Bożego. W ostatniej konferencji Ojciec uwidocznił związek, jaki istnieje między wielkanocną tajemnicą Odkupienia, a tajemnicą Miłosierdzia Bożego, przybliżając jednocześnie znaczenie teologiczne Aktu oddania się Miłości Miłosiernej, który Teresa złożyła w 1895 r. W ten sposób wybrzmiał ostatni akord naszego przygotowania do odnowienia przyrzeczeń i ślubów we Wspólnocie, które miało miejsce podczas ostatniej Eucharystii w czasie rekolekcji.
Na zakończenie, adorując Najświętszy Sakrament, złożyliśmy dziękczynienie Bogu za czas rekolekcji, prosząc o obfite owoce, a potem dziękowaliśmy Ojcu za prowadzenie naszych serc drogą powołania świeckiego karmelity we współczesnym świecie.
