28 kwietnia 20 19 r. w Niedzielę Miłosierdzia Bożego obchodziliśmy doroczne Święto Patronalne poznańskiej Wspólnoty p.w. Jezusa Miłosiernego.
Przygotowania do uroczystości rozpoczęliśmy w sobotę poprzedzającą Święto – aby Mszą Świętą wieczorną i czuwaniem modlitewnym spojrzeć retrospektywnie na nasz charyzmat i godnie przygotować się do odnowienia przyrzeczeń i ślubów. Pamiętaliśmy bowiem o zobowiązaniu, które podjęliśmy w ubiegłym roku, aby poprzez wzmożoną pracę nad sobą świadczyć o Bożym Miłosierdziu w środowiskach, w których funkcjonujemy. Teraz chcieliśmy w radosnej atmosferze, związanej ze Świętem Zmartwychwstania Chrystusa, rozważyć na nowo największy przymiot Boga – Miłosierdzie Boże i naszą rolę w propagowaniu prawdy o Bożej Miłości do człowieka. Wystrój kościoła Karmelitów Bosych w Poznaniu, w którym centralne miejsce zajmowało Tabernakulum i kopia pierwotnego obrazu Jezusa Miłosiernego, tonące w kwiatach, ułatwił nam to zadanie.
Podniosła liturgia Wigilii Niedzieli Miłosierdzia Bożego pozwoliła nam stanąć w roli uczniów Chrystusa: Piotra i Jana, którzy po spotkaniu Zmartwychwstałego Pana stali się świadkami cudu Zmartwychwstania: „Bo my nie możemy nie mówić tego, co widzieliśmy i co słyszeliśmy” (Dz 4,20). Zapamiętaliśmy słowa Chrystusa zawarte w Ewangelii z dnia: „Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu!” (Mk 16,15). Zrozumieliśmy, że doświadczywszy obecności Chrystusa w naszym życiu: na modlitwie wspólnotowej i osobistej, podczas adoracji Najświętszego Sakramentu, uczestnicząc w liturgii i przystępując do sakramentów świętych, powinniśmy, jak apostołowie, świadczyć wobec bliźnich o żywej obecności Boga w świecie. Mszę św. wigilijną sprawował Asystent poznańskiej Wspólnoty – O. Szczepan Maciaszek OCD; w homilii otworzył nasze serca i umysły na orędzie o Bożym Miłosierdziu.
Czuwanie przed Najświętszym Sakramentem prowadziliśmy dla wiernych zgromadzonych w świątyni karmelitańskiej od godz.19-tej do 21-ej. Program wieczornego skupienia przygotowała Marzenna Szaładzińska z Eweliną i Pawłem Trzos – odpowiedzialnymi za oprawę muzyczną. Autorka bogatego scenariusza pragnęła przybliżyć słuchającym pojęcie ‘miłosierdzia” i w świetle Misterium Paschalnego skłonić ich do zastanowienia się nad zagadnieniem, czy żyją jako wierni uczniowie Chrystusa. O miłości Boga wątpić nie można, a o postawie chrześcijańskiej człowieka świadczy przede wszystkim bezinteresowna miłość bliźniego. Łacińskie słowo „misericordia” wywodzi się od dwóch słów: „cor” (serce) i „miseri” (ubodzy) i znaczy „mieć serce dla ubogich”. Przesłanie modlitewnego wieczoru było czytelne: Darmo otrzymaliśmy, darmo dajemy! Jesteśmy wezwani do tego, aby służyć Jezusowi Miłosiernemu w każdej osobie. Mamy być szczodrzy dla wszystkich. Służyć możemy zawsze słowem, uczynkiem i modlitwą. Trafny dobór wypowiedzi wielu Świętych na temat Miłosierdzia Bożego przekonywał, że człowiek jest zdolny do tego, aby uchwycić się Boga i prosić Go o serce na miarę Jego miłosiernego Serca. Tej refleksji towarzyszyła przejmująca pieśń :
„Witaj Miłości utajona w Najświętszym Sakramencie,
Życie mej duszy, witaj!
Witaj Najsłodsze Miłosierdzie,
które się rozlewasz na wszystkie dusze!”
W pamięć modlących się zapadły celnie dobrane cytaty m. in. z pism: św. Teresy od Dzieciątka Jezus, św. Faustyny Kowalskiej, bł. Kunegundy Siwiec- świeckiej karmelitanki oraz papieży: św. Jana Pawła II i papieża Franciszka. Zapamiętamy także słowa: ”Nie ma miłości Boga bez miłości bliźniego!… Drogę miłości wyznaczył dla nas Jezus Chrystus. Uniżył się dla nas – i to jest jedyna ścieżka, którą możemy się do Niego wspiąć.” Naszą odpowiedzią na przytoczone świadectwa Świętych była odśpiewana Koronka do Miłosierdzia Bożego i adoracja Najświętszego Sakramentu. W skupieniu opuszczaliśmy Świątynię karmelitańską oczekując na Niedzielę Miłosierdzia Bożego.
Nazajutrz, wczesnym przedpołudniem, spotkaliśmy się ponownie w kościele o. Karmelitów Bosych, tym razem w sali św. Edyty Stein, aby świętowanie rozpocząć modlitwą brewiarzową. Poranną modlitwę rozpoczęliśmy Litanią do Bożego Miłosierdzia, którą odmówiliśmy przed obrazem Jezusa Miłosiernego. Nastrój związany z obchodami Święta Patronalnego podkreśliło również odczytanie życzeń świątecznych nadesłanych przez o. Prowincjała – o. Jana Piotra Malickiego OCD i o. Delegata ds. Świeckiego Karmelu – o. Roberta Marciniaka OCD oraz życzeń od poszczególnych wspólnot OCDS Prowincji Warszawskiej. Nie zabrakło również życzeń od zaprzyjaźnionych Karmelitanek Bosych z Poznania. Niedzielne spotkanie stało się także okazją, by złożyć powinszowania kwietniowym solenizantom z naszej wspólnoty i podziękować Ewelinie i Pawłowi za ich zaangażowanie w działalność poznańskiego Świeckiego Karmelu. Mimo, że mieszkają daleko od Poznania, przyjazd na spotkania wspólnotowe traktowali jako świadectwo powołania do OCDS, a dzięki talentowi muzycznemu Eweliny i informatycznemu Pawła ożywili naszą grupę i rozpowszechnili informacje o niej w regionie. Już po raz drugi Wspólnota p. w. Jezusa Miłosiernego żegnała część dotychczasowych członków, którzy stawali się zaczynem nowej wspólnoty OCDS. Kilka lat temu pomogliśmy w tworzeniu Świeckiego Karmelu w Gorzowie Wielkopolskim, teraz wsparliśmy nowo powstającą grupę w Koninie. Ale nostalgia, związana z pożegnaniem małżonków Trzos, nie przeszkodziła bynajmniej w radosnym poczęstunku, przygotowanym przez nich i kwietniowych solenizantów.
Spotkanie związane ze Świętem Bożego Miłosierdzia było nie tylko okazją do biesiadowania, ale także do religijnej zadumy. Zgodnie z całorocznym programem formacyjnym, podzieliliśmy się w grupach refleksjami po wnikliwej lekturze kolejnych fragmentów encykliki Jana Pawła II ”Dominum et Vivificantem” – z Cz.I, rozdz.7 „Duch Święty a czas Kościoła” i Cz. II rozdz.1 – „Grzech, sprawiedliwość i sąd”. Uświadomiliśmy sobie fakt, że Duch Święty działa zawsze i w każdej epoce wspiera przemianę duchową ludzi, aby coraz bardziej upodabniali się do Chrystusa. Wysłannikami Ducha Świętego są święci, którzy nauczają Bożych Prawd zarówno w czasie, w którym przyszło im żyć, jak i w czasie, w którym zostają wyniesieni na ołtarze. Potwierdzeniem tego spostrzeżenia stała się ,przygotowana przez Marię Jagielską, prezentacja duchowej drogi Małej Arabki – oblubienicy Ducha Świętego, która żyła w latach 1846-1878, a ogłosił ją świętą w 2015 r. papież Franciszek. Wdzięczni Bogu za Jego opiekę nad Kościołem, przeszliśmy do karmelitańskiej Świątyni Św. Józefa na uroczystą Mszę św. Miłosierdzia Bożego. Pomni pouczenia Jezusa z Ewangelii z tego dnia „Błogosławieni, którzy nie widzieli, a uwierzyli” (J 20,29), zrozumieliśmy, że to od naszej postawy chrześcijańskiej zależy, czy będziemy wiarygodnymi apostołami wiary. Po Mszy św. z pełną odpowiedzialnością za wypowiadane słowo, odnowiliśmy przyrzeczenia i śluby. Zakończyliśmy świętowanie Uroczystości Patronalnej odśpiewaniem Koronki do Miłosierdzia Bożego i modlitwą uwielbienia przed Najświętszym Sakramentem, ubogaconą cytatami z dzieł Świętych, którzy byli szczególnymi świadkami Bożego Miłosierdzia.
