W dniach od 30 sierpnia do 3 września 2017 r. członkowie wspólnoty uczestniczyli w prowadzonych przez o. Romana Jana Hernogę OCD rekolekcjach, których tematem było powołanie. Ojciec rekolekcjonista poprowadził nas od tematu powołania do życia, wiary i świętości, przez powołanie świeckich w Kościele, do tematu powołania do Świeckiego Zakonu Karmelitów Bosych.
Miłość jest najważniejszym powołaniem każdego z nas. Zostaliśmy stworzeni przez Boga z miłości i zaproszeni do dawania odpowiedzi na tę miłość. Jezus, Bóg-Człowiek, pokazuje człowiekowi pełną prawdę o nim samym, jego godność dziecka Bożego. Bogactwo darów Ducha św. powoduje, że każdy z nas jest niepowtarzalny, ma specyficzne talenty i dary. Dobra znajomość siebie jest bardzo ważna w rozpoznaniu powołania, przy czym nie ma powołań lepszych i gorszych, mniej lub bardziej służących zbawieniu.
Powołanie osób świeckich wyróżnia to, że jest to powołanie do życia w świecie i uświęcania świata „od środka”. Najczęstszym powołaniem świeckich jest powołanie do małżeństwa i rodziny, a najlepszym przykładem – Maryja, która miała rodzinę, męża, Dziecko i mnóstwo obowiązków.
Karmel bierze Najświętszą Maryję Pannę za wzór nazywając Ją Siostrą i ucząc się od Niej wiary, modlitwy, rozpoznawania i pełnienia woli Boga, służenia innym z miłością czyli upodabniania się do Jezusa Chrystusa. Duch Karmelu to wiara uboga i prosta, karmiąca się Pismem Świętym jak Maryja, która słuchała i rozważała w sercu Słowo Boże. Miłość do Matki Bożej łączy się w Karmelu z miłością do Jej Oblubieńca św. Józefa – mistrza modlitwy i milczenia, patrona życia wewnętrznego, wzoru ojca i pracownika. W centrum życia Karmelu jest modlitwa, a specyfiką – modlitwa myślna, która wg św. Teresy od Jezusa „nie jest niczym innym jak nawiązywaniem przyjaźni, podejmując wielokrotnie nawiązywanie jej sam na sam z Tym, o którym wiemy, że nas kocha” („Księga mojego życia” 8.5).
Przytoczone myśli są jedynie subiektywnym wyborem i nie wyczerpują bogactwa treści konferencji wygłoszonych przez Ojca rekolekcjonistę. Ostatniego dnia, po zakończeniu ciszy obowiązującej w czasie rekolekcji, każdy z uczestników w trakcie podsumowania podzielił się tym, co go szczególnie poruszyło i refleksje te pokazały jak ważny temat został podjęty, i jak szeroki zakres zagadnień objął.
