W niedzielę Chrztu Pańskiego nasza Wspólnota świętowała tajemnicę narodzin Jezusa Chrystusa, dzieląc się opłatkiem i składając sobie życzenia głębokiego zjednoczenia z Wcielonym Synem Bożym w codzienności życia. Następnie, śpiewając kolędy, szliśmy szlakiem Maryi i Józefa do Betlejem, z aniołami głosiliśmy pasterzom dobrą nowinę, by wraz z nimi odwiedzić narodzone Dziecię „w nędznej szopie”, „oddać swe ukłony w pokorze” i złożyć Zbawcy hołd wraz z trzema królami. Pozwolił nam ten wieczór dziękować Bogu za to, że „dla ludzi stał się darem / pełną garścią rozdał Siebie / swym ubóstwem ubogacił / łzami swymi łzy ukoił / błogosławił tym, co płaczą”. Po kolędowaniu podzieliliśmy się zadaniami i funkcjami we wspólnocie na kolejny okres.
Zainspirowani propozycją naszego opiekuna – ojca Roberta, realizujemy w każdą trzecią sobotę miesiąca wspólnotowe lectio divina. Zatrzymujemy się nad słowami Pisma Świętego przeznaczonymi na następną niedzielę. Wezwanie do Ducha Świętego i odczytanie fragmentu w różnych tłumaczeniach poprzedza analizę, a także racjonalne wyjaśnianie zaistniałych faktów. Ojciec Robert nakreśla kontekst i po takim wstępie „rozgryzania” tekstu, zatapiamy się w modlitwie, by usłyszeć co do każdego z nas mówi w ciszy Bóg. Ostatnio dzieliliśmy się refleksjami, zwracając uwagę na fakt, że Jezus każdemu wręcz nakazuje: „nawracajcie się”, permanentnie nawracajcie się; wymaga radykalnej przemiany, by żyć z Nim w komunii. Powołanie, wskazanie zadań nie dokonuje się jedynie indywidualnie, ale przez wspólnotę i we wspólnocie Kościoła.
