W nocy z 21 na 22 sierpnia na Jasnej Górze odbyło się czuwanie obu Prowincji Świeckiego Zakonu Karmelitów Bosych. Przedstawiciele OCDS Warszawa wybrali się na tę uroczystość, by wspólnie z pozostałymi wspólnotami chwalić Matkę Bożą i zawierzyć się Chrystusowi przez Jej ręce.
O pierwszej w nocy w Kaplicy Matki Bożej na Jasnej Górze panowała cisza. Nie trwała ona jednak długo, ponieważ Kaplica nie była pusta – świeccy karmelici obu Prowincji wypełniali ją obecnością i modlitwą. Wkrótce ciszę przerwały słowa modlitwy prowadzonej przez ojca Krzysztofa. Wspólnie zawierzyliśmy się Jezusowi za wstawiennictwem Maryi, po czym uwielbialiśmy Boga modlitwą, przeplataną pięknym śpiewem wrocławskiej scholi karmelitańskiej. Niektórzy z obecnych kołysali się w rytm muzyki, inni tylko słuchali, ale atmosfera rozmodlenia i Bożej radości udzielała się wszystkim.
Podobnie przebiegł odmawiany później różaniec, w którym każde z rozważań podsumowywała dopasowana do tajemnicy pieśń – w pewnym momencie wybrzmiała nawet kolęda! Niektóre dziesiątki odmawiane były częściowo po łacinie, a inne – śpiewane.
My, reprezentacja warszawskiej wspólnoty, byliśmy na Jasnej Górze już od Apelu, który – ze względu na duchotę i tłum – odśpiewaliśmy stojąc na zewnątrz Kaplicy. Później stopniowo przenosiliśmy się w głąb. Podczas Apelu ksiądz Sławomir Zyga, duszpasterz Elektryków, mówił o potrzebie posiadania serca pełnego energii ducha, płynącej ze współpracy z Bożą łaską – takie serce nie załamie się w trudnościach, ale podejmie je w sposób zwycięski, będzie pełne nadziei i radości.
Początek czuwania, prowadzony przez Elektryków, Energetyków i Elektroników, spędziliśmy siedząc w zewnętrznych drzwiach Kaplicy. Gdy zrobiło się chłodniej, przenieśliśmy się do wnętrza, do tylnej części Kaplicy. Stamtąd odsłuchaliśmy przepięknego wykonania Akatystu ku czci Ducha Świętego, niestety z naszego miejsca słabo słyszalnego z powodu braku odpowiedniego nagłośnienia.
Po wybrzmieniu ostatnich nut pieśni rozpoczęła się Eucharystia, prowadzona przez Biskupa Henryka Wejmana, a przez ojca Krzysztofa sprawowana jako dziękczynna za łaski otrzymane przez świeckich karmelitów obu Prowincji z prośbą o nowe powołania do wszystkich gałęzi Karmelu. Homilia o Maryi skierowana była głównie do Energetyków, którzy po Mszy Świętej zakończyli czuwanie, dzięki czemu mogliśmy wreszcie wejść głębiej do Kaplicy, do pomieszczenia, w którym znajduje się Cudowny Obraz. Ta część czuwania rozpoczęła się wspomnianą już ciszą.
Czuwanie pozostawiło po sobie niezapomniane wrażenia. Mimo pandemii, mimo obowiązkowych maseczek, Maryja przyjęła nas u Siebie w Kaplicy tak, jak zawsze, i ugościła, pozostawiając w sercu każdego z nas indywidualny ślad – ślad, który zostanie w nas na długo.
