Przemiana życia sprawdzianem postępu na drodze modlitwy.
Poznańska Wspólnota OCDS p.w. Jezusa Miłosiernego odbyła swoje coroczne rekolekcje w dniach 6 – 8 września 2019 r. w gościnnym Domu Rekolekcyjnym, prowadzonym przez Siostry Misjonarki w Morasku, na rogatkach Poznania.
Ćwiczenia duchowe koncentrowały się w kaplicy – w której dominował Krzyż Chrystusa; wystrój kaplicy uzupełniał obraz Jezusa Miłosiernego, figura św. Józefa (Patrona Domu) i obraz Matki Boskiej Częstochowskiej. Z powodu kapryśnej aury, Dom Rekolekcyjny, który przed rokiem nazywaliśmy Gołębnikiem w Ogrodzie Rajskim – teraz stał się Pustelnią, którą tak bardzo ceniła św. Teresa z Avila. Patronat św. Józefa zobowiązywał i uczył jak przestawiać mądrość ludzką na mądrość Boską. Pomocą w rozważaniu tego zagadnienia stał się artykuł o. Marcina Adamczyka , zamieszczony w tegorocznym „Żyć Karmelem w Świecie” w drugim numerze. ”Święty. Józef otrzymał wielką mądrość od Boga, by mógł wypełnić zadania życiowe związane z dziełem Odkupienia.” Rekolekcje przeżywaliśmy z członkami nowo utworzonej wspólnoty OCDS w Koninie, wśród nich ze Stanisławem Król oraz małżonkami Eweliną i Pawłem Trzos – którzy dotychczas należeli do naszej poznańskiej grupy. Ewelina i Paweł wraz z Damianem będą składać swoje pierwsze przyrzeczenia na niedzielnej Mszy św. kończącej rekolekcje. Oczekując na ich przyrzeczenia wierności Bogu, Zakonowi i Kościołowi, stawaliśmy przed pytaniem o naszą wierność nauczaniu św. Teresy i Świeckiemu Karmelowi: jaką mądrością się kierujemy – Boską czy ludzką?
Dobrze spożytkowane odosobnienie – zdaniem o. Rekolekcjonisty Aleksandra Szczukieckiego OCD – powinno pomóc odnowić relację z Chrystusem, pomóc w odpowiedzi na pytanie o to, czy nasza wiara jest prawdziwą wiarą w Jezusa Chrystusa i Jego Dzieło Zbawcze, czy inne sprawy nie przesłaniają nam Chrystusa i fascynują nas bardziej niż On sam. Pustelniczej zadumie sprzyjał porządek dnia: ścisłe milczenie, codzienna wspólnotowa modlitwa „Liturgią Godzin”, razem odmawiane „ Modlitwy Wspólnot karmelitańskich”, godzinna Adoracja Najświętszego Sakramentu, „Różaniec” i odpowiednio: w sobotę „Litania biblijna” do Matki Bożej, a w piątek „Droga Krzyżowa”. Na modlitwę osobistą – rozmowę z Jezusem o naszej dotychczasowej drodze duchowej pozostawało wiele czasu; temu służył czas wolny przewidziany w rozkładzie dnia i czas wolny po komplecie.
Rekolekcje ubiegłoroczne i tegoroczne poświęcone były „Drodze doskonałości” św. Teresy od Jezusa. W roku ubiegłym o. Wojciech Ciak OCD skupił się na omówieniu pierwszych rozdziałów tego dzieła. Przypomniał, że Autorka uczyniła modlitwę podstawą swojej duchowości i również na modlitwie postanowiła oprzeć życie duchowe zakładanych klasztorów Reformowanego Karmelu Bosego. W oparciu o swoje doświadczenie duchowe i znajomość życia wewnętrznego sióstr i braci nauczała, że warunkiem postępu na drodze modlitwy jest przestrzeganie podstawowych zasad. Trzeba nauczyć się twórczego przeżywania sytuacji kryzysowych, które napotkamy w życiu zewnętrznym i wewnętrznym tak, aby nigdy nie przestać być przyjacielem Chrystusa i nigdy Go nie opuścić. Będzie to możliwe, jeśli będziemy się starać żyć ze wszystkich sił radami ewangelicznymi : ubóstwa, czystości i posłuszeństwa. Trzeba zachować pamięć o swoich grzechach, ale równocześnie pamięć o niewyczerpanej dobroci Boga i zaufać Bożej Opatrzności. Dlatego trzeba prowadzić systematyczne życie sakramentalne, naśladować Chrystusa przez rozważanie ”Drogi Krzyżowej”, „Różańca”, Adorację Najświętszego Sakramentu. Taka postawa pozwoli praktykować cnotę ubóstwa w życiu duchowym i rozpalić serce miłością do Boga. Nie od nas jednak zależy, czy dostąpimy wyżyn modlitwy kontemplacyjnej, ale pozostaniemy wierni przyrzeczeniom złożonym Bogu, Zakonowi i Kościołowi w obecności całej macierzystej Wspólnoty OCDS.
Tegoroczne rozważania nad „Drogą doskonałośći” prowadził o. Aleksander Szczukiecki OCD. Przekonywał, że prawidłowa relacja z Chrystusem musi realnie wpływać na życie człowieka modlitwy i owocować coraz doskonalszą miłością bliźniego. Życie wspólnotowe jest dobrym sprawdzianem tego procesu. Sprawdzianem postępu na drodze modlitwy, sprawdzianem czy nasza duchowość jest prawdziwa i istotnie znamionuje ją rzeczywista więź z Chrystusem, jest również głęboka troska o Jego Dzieło Zbawcze, czyli troska o zbawienie bliźnich bez wyjątku. Życie wskazuje więc na to, czy Chrystus „ogarnął” człowieka modlitwy i uczynił je Swoim. Trzeba zatem starać się wytrwale o cnoty ubóstwa , oderwania i pokory ze względu na Chrystusa. Jeśli spostrzeżemy, ze w jakimś momencie zrezygnowaliśmy z „drogi doskonałości” , to znaczy ze postępowaliśmy drogą niewłaściwą, na której zabrakło praktykowania tych cnót wewnętrznych. Rekolekcjonista zachęcał nas, abyśmy pozwolili na zbawczą rolę Boga wobec nas i przyjmowali racje Pana Boga skierowane do nas, bo to łaska Boga ma właściwie nas formować . Ta uległość wobec racji Boga świadczy o chodzeniu w Prawdzie – pomoże nam w tym dobrze rozumiana pokora.
Rekolekcje kończyła uroczysta niedzielna Msza Święta, podczas której trzech członków poznańskiej Wspólnoty OCDS składało swoje pierwsze przyrzeczenia w Świeckim Karmelu: Ewelina i Paweł Trzos oraz Damian Borowski. A my świadkowie tego zdarzenia odnawialiśmy nasze przyrzeczenia w myślach. Nowym pełnoprawnym już świeckim karmelitom bosym jako pierwsi złożyli życzenia Celebransi: o. Szczepan Maciaszek OCD – Asystent poznańskiej Wspólnoty OCDS, który przyjechał specjalnie na tę uroczystość oraz o. Rekolekcjonista Aleksander Szczukiecki OCD – Asystent konińskiej Wspólnoty OCDS. Po radosnej Eucharystii udaliśmy się na uroczysty obiad i agapę, podczas której z wielką radością i wzruszeniem składaliśmy życzenia Ewelinie, Pawłowi i Damianowi. Rekolekcje kończyliśmy pieśnią św. Teresy od Dzieciątka Jezus:
Życie, jesteś chwilką, życie tyś mym snem
św. Teresa od Dzieciątka Jezus
Życie tyś dniem krótkim, przemijasz jak cień.
Boże tu na ziemi, aby kochać Cię,
Mam ten jeden dzień…
