Do drogich Sióstr i Braci Zakonu Świeckiego, Prowincjałów OCD, Delegatów prowincjalnych i Asystentów OCDS
Pokój i radość Chrystusa Zmartwychwstałego niech będzie z Wami wszystkimi!
Zwracam się do Was z braterskim pozdrowieniem, w tym dniu Paschy, w dniu zwycięstwa miłości Boga Ojca, który „w swoim wielkim miłosierdziu, przez powstanie z martwych Jezusa Chrystusa, na nowo zrodził nas do żywej nadziei” (1 P 1, 3).
W maju ubiegłego roku, jak wiecie, odbyła się w Awili nasza Kapituła Generalna, w której OCDS uczestniczył w osobach swoich przedstawicieli oraz poprzez Wasze odpowiedzi na kwestionariusz rozesłany do wszystkich wspólnot przez Sekretariat Generalny ds. OCDS we wrześniu 2014 roku. Chcę przede wszystkim podziękować Wam za wyrazy wdzięczności i zapewnienia o modlitwie, jak również za sugestie skierowane do Kapitularnych. W tym liście chciałbym pogłębić niektóre kwestie zawarte w Waszych odpowiedziach i przedstawić parę sugestii, wziąwszy pod uwagę, że w czasie Kapituły nie mieliśmy czasu niezbędnego na przedyskutowanie ich i udzielenie na nie odpowiedzi.
1. Na pierwszym miejscu, odnośnie ustanowienia Rady Międzynarodowej OCDS. Odpowiedzi były różne: od tych, które objawiały entuzjazm dla tej idei, aż do tych, które się jej sprzeciwiały. Z pewnością nie było jasnego i większościowego przyzwolenia, które sugerowałoby szybkie ustanowienie Rady. Wiele wątpliwości co do pożyteczności czy też celowości tejże Rady, jej funkcjonowania, jak również trudności w komunikacji z powodu języków oraz koszty ekonomiczne, które by za sobą pociągnęła, skłaniają nas do bardziej pogłębionej refleksji.
W tej sytuacji, pomyślmy nad tym jak lepiej wzmocnić rolę Rad Prowincjalnych w po- szczególnych Okręgach. Według Konstytucji OCDS (nn. 57-58) i Statutów każdej Prowincji, do nich należy zadanie organizowania kursów formacyjnych, inicjatyw animowania życia oraz promocja apostolatu Wspólnot, w dialogu i we współpracy z zakonnikami. W tym duchu zachęcam Was do kontynuowania tej drogi, przekraczając nawet granice poszczególnych okręgów, otwierając się na współpracę międzyprowincjalną, także na poziomie narodowym.
2. Innym tematem, który uważam za fundamentalny jest temat formacji. Pragnę przede wszystkim zachęcić naszych zakonników do coraz większego angażowania się w formację naszych świeckich, by wzrastali oni we własnej tożsamości laickiej i by mogli świadczyć o duchowości Zakonu w ich codziennym życiu. Zadanie to, oprócz towarzyszenia jednostkom i Wspólnotom, może być realizowane także przy wykorzystywaniu możliwości, jakie oferują nowe środki komunikacji.
Drugim aspektem formacji, w moim przekonaniu najważniejszym, jest to, co angażuje bezpośrednio każdą Wspólnotę, w szczególności Radę Wspólnoty. „Podstawowym obowiązkiem Rady jest formacja oraz kształtowanie chrześcijańskiej i karmelitańskiej dojrzałości członków Wspólnoty”, przygotowując „osobę do życia charyzmatem i duchowością Karmelu w naśladowaniu Chrystusa, w służbie powołaniu” (K 46 i 32). Jeśli chodzi o to, programy formacyjne każdej Prowincji winny być stale odnawiane według pedagogii dostosowanej do naszych czasów i do młodych, co ma ułatwiać zrozumienie charyzmatu według dzisiejszej mentalności i ukazywać jasno tożsamość członków Zakonu Świeckiego. Ponadto, promocja powołań, ich rozeznawanie, ich przyjmowanie i towarzyszenie są kwestiami kluczowymi dla przetrwania samej Wspólnoty. Wszystkie te działania będą skuteczne tylko wtedy, gdy będą połączone z dobrym świadectwem życia braterskiego Wspólnot, według stylu terezjańskiego. To jest tą żyzną glebą, która pozwala żyć i „zarażać” innych tym życiem, które wynika z bycia latoroślami złączonymi z jedynym krzewem winnym jakim jest Chrystus. Tylko tak będzie możliwe przezwyciężenie pokus podziału i podejmowanie wielu wyzwań, jakie stawia przed nami świat.
W końcu, trzecia myśl na temat formacji dotyczy wymiaru misyjnego: każde powołanie w Kościele jest wezwane do misji. Dlatego dziś, bardziej niż kiedykolwiek, potrzebujemy solidnej formacji. Świadczenie o wartościach Ewangelii wśród świata pluralistycznego, nieraz wrogiego i wielu miejscach antychrześcijańskiego, wymaga odwagi męczeństwa i mocy pochodzących tylko od Ducha obiecanego przez Jezusa (por. Łk 12, 11-12), jak również wynikających z życia modlitwy i przyjaźni z Nim. To życiowe przylgnięcie do Chrystusa jest fundamentalne dla niesienia zbawczego przesłania Ewangelii właśnie tam gdzie, jest miejsce Waszego uświęcania, w którym możecie odpowiadać na potrzeby społeczeństwa i Kościoła w każdym kraju, według naszego charyzmatu. Otrzymaliśmy skarb i musimy się nim dzielić, wychodząc na spotkanie osób, by powiedzieć im, że Bóg chce podjąć drogę przyjaźni na modlitwie z każdym ludzkim istnieniem, nieskończenie przez Niego umiłowanym. Wychodząc z tego centralnego rdzenia naszego charyzmatu, wezwani jesteśmy do czynnej współpracy z misją Zakonu.
Z drugiej strony, sam Kościół w swoich dokumentach daje nam aktualne i pewne wskazówki na temat ewangelizacji, zwłaszcza w jednym z ostatnich, czyli w Evangelii Gaudium. Ewangelizacja ma swoje korzenie w przyjaźni z Panem Jezusem, w miłosnej Jego kontemplacji poprzez Ewangelię (por. EG 264). Dzięki tej relacji przyjaźni, możemy odkrywać Jego obecność w kontekście naszego codziennego życia, jak również w osobach, z którymi się spotykamy. Wzorem takiej postawy jest Dziewica Maryja, która rozważała w swoim sercu wydarzenia historii.
Jest jasne, że aby być dobrymi uczniami-misjonarzami potrzebujemy dobrej formacji doktrynalnej i karmelitańskiej. W tym względzie dziękuję Prowincjom i Wspólnotom pomagającym innym poprzez przesyłanie książek i materiałów formacyjnych. Z drugiej strony, przypominam o niektórych interesujących inicjatywach podejmowanych przez niektóre Prowincje, angażujące świeckich, zakonników i specjalistów w kursy organizowane okresowo w tym celu. Jak wiecie, Zakon posiada międzynarodowe ośrodki formacji w Rzymie i w Awili i myśli o kontynuowaniu organizowania także w tym sześcioleciu kursów formacji biblijno-karmelitańskiej w Ziemi Świętej w różnych językach. Są to przestrzenie otwarte dla wszystkich i, nawet jeśli są bardziej wymagające z punktu widzenia dysponowania czasem i środkami ekonomicznymi, z pewnością są bardzo ważne.
3. Wyraziliście również pragnienie większej komunikacji pomiędzy zakonnikami, mniszkami i świeckimi. W tym względzie jedną z inicjatyw podjętych przez centrum Zakonu są listy Definitorium, które po każdym posiedzeniu Definitorium przesyłane są do Ojców Prowincjałów, aby oni z kolei przekazali je także mniszkom i świeckim. Informujemy, że jest w trakcie przeprojektowania oficjalna strona internetowa Zakonu (http://www.carmelitasdescalzos.com). Mamy także profile na Facebooku (Ordo Carmelitarum Discalceatorum) i na Twitterze (@ocdcuria) dla komunikowania codziennych wydarzeń. To są strony oficjalne Domu Generalnego OCD w Rzymie.
Dla szerszej współpracy w dziedzinie informacji prosimy Was o nadsyłanie Waszych wiadomości o charakterze prowincjalnym (kongresy, zjazdy, itd.) na adres mailowy Sekretariatu ds. Informacji: ocdinform@gmail.com. Jeśli chodzi o poszczególne Prowincje i Klasztory Mniszek, czyni się to według możliwości i środków do dyspozycji. Jest to służba ważna i owocna, która wymaga zaangażowania i współpracy wszystkich w samej Prowincji.
4. Zanim zakończę, chcę Wam podziękować i zwrócić się z apelem do Kapituł Prowincjalnych braci, które odbywać się będą w pierwszym semestrze 2017 roku. Chcę Wam podziękować za wiele pięknych świadectw apostolatu i solidarności, jakie nam daliście; dziękuję Wam również za wsparcie ekonomiczne, jakie wielu z Was udziela naszym Mniszkom, Braciom i centrum Zakonu.
Apel, jaki kieruję do Rad Prowincjalnych Prowincji OCD, dotyczy zaproszenia przedstawicieli OCDS na Kapitułę Prowincjalną, by można było wraz z nimi ocenić przebytą drogę i zaplanować wspólne inicjatywy duszpasterskie na przyszłość. Z tego dialogu i współpracy narodzą się bez wątpienia dobre owoce. Jednocześnie zwracam się ze słowem podziękowania do Prowincjałów, do Delegatów prowincjalnych ds. OCDS i do Asystentów Wspólnot. Wasze posługiwanie jest ważne, ponieważ pomaga poznać godność świeckich w Zakonie, wezwanych do życia tym samym powołaniem do świętości według charyzmatu Karmelu Terezjańskiego w świecie.
Dziewica Karmelu wraz ze św. Józefem Jej Oblubieńcem niech wstawiają się za każdego z Was, za Wasze rodziny i Wspólnoty. Niech Pan Was błogosławi w Waszej misji w tym Świętym Roku Miłosierdzia, abyście byli znakiem obecności Królestwa.
Z braterskim pozdrowieniem,
o. Saverio Cannistrà OCD
Przełożony Generalny
Rzym, 27 marca 2016
Niedziela Zmartwychwstania Pańskiego
Tłumaczenie z j. włoskiego: o. Grzegorz A. Malec OCD
SKRÓTY:
EG – Franciszek, Adhortacja apostolska Evangelii Gaudium o głoszeniu Ewangelii we współczesnym świecie (2013)
K – Konstytucje OCDS